Regaibdi, miraçtı, berattı derken Ramazan yine mübarek sesini duyurdu. Akşam atılan “geldi topları”, gece ilk teravih ve sabaha karşı ilk imsâk ile Ramazan ayıyla bu yıl da selamlaşmanın heyecanını yaşadık. Geçen seneki bayramda ettiğimiz “bir Ramazan daha” duasının da böylelikle kabulüne şahit olduk; inşeallah hayırlı olur.
Geçen senelerde göz açıp kapayana kadar bittiği gibi bu sene de öyle bitecek muhtemelen. Bunu ilk farkettiğimiz zaman da 1 hafta ve 10 gün eşikleri olacak gibime geliyor…en azından bende hep öyle oluyor. 1 hafta geçtiği zaman dörtte biri bitiverdi havasına bürünüyorum. 10 gün geçtiğinde “ne çabuk da geçiyor”, 15. günde “yarısı bitti bile” oluyor. Zamanın nasıl akıp gittiğine en güzel örneklerden biri de Ramazan günleri belki.
Bir dostumun sözü aklıma geliyor da; “Geçen gün ömürden geçiyor” derdi. Ramazanda geçen her gün bir tebessüm, içimizde bir mutlulukla geçiyor. Halbuki ömürden geçen o gün, geçmiş olan eksik günler için çaba sarfedilmediyse bu tebessüm vadedilen hesap günü için iç açıcı bir hüviyet kazanmıyor. Eksik günleri çok olan biri olarak bunu tecrübe ediyorum.
Bu akşam ilk iftarımızı Allah nasip ederse yapacağız. Sanırım tüm nefsani yönümüzle iftar ettikten sonra, “teravih de olmasa bunu nasıl öğütürüz” diye düşüneceğiz. İnşeallah sabah namazından daha hızlı ama en azından okunanı anlayacak kadar yavaş bir cami buluruz.
Hayırlı Ramazanlar dilerim.
